ฟอสฟอรัสเป็น 1 ใน 3 ธาตุอาหารพืชหลักที่พืชต้องการเป็นจำนวนมาก แต่ในดินกลับมีให้พืชดูดซึมขึ้นไปใช้ได้น้อย ที่เป็นแบบนั้นเพราะฟอสฟอรัสที่สะสมอยู่ในดินส่วนใหญ่จะอยู่ในรูปของฟอสเฟตหรือแร่ธาตุที่ละลายน้ำได้ยาก ซึ่งหากพืชต้องการที่จะดูดไปใช้จะต้องใช้ในรูปของฟอสเฟตไอออนที่ละลายอยู่ในน้ำแล้ว เพราะแบบนั้นฟอสฟอรัสจึงจัดอยู่ในหมวดของแร่ธาตุหลักที่ต้องการมากแต่มีอยู่ในดินน้อยนั่นเอง

     โดยปกติฟอสฟอรัสจำเป็นกับพืชไม่แพ้ไนโตรเจนที่ช่วยในเรื่องของการเจริญเติบโตทางลำต้น กิ่ง ก้าน ใบ และผล เพราะมันมีส่วนในการเจริญเติบโตของรากที่จะใช้หาน้ำและอาหารที่อยู่ในดิน ส่งเสริมการดูดซึมของแร่ธาตุอื่นๆ โดยเฉพาะไนโตรเจนและโมลิบตินัม ไม่เพียงเท่านั้นฟอสฟอรัสยังเป็นอีกหนึ่งความสำเร็จที่ช่วยในเรื่องของการออกดอกติดผล ดังจะเห็นได้ว่าในช่วงที่เราต้องการให้ต้นพืชของเราออกดอกเพื่อผสมเกสรแล้วได้ออกมาเป็นผลไม้ชนิดต่างๆ ในจังหวะนั้นเราจะลดการให้ไนโตรเจนลงและหันมาบำรุงด้วยฟอสฟอรัสและโพแทสเซียมแทน

     หากพืชขาดเจ้าฟอสฟอรัสไปแน่นอนเลยว่าอาการที่ต้องพบได้ง่ายที่สุดคือต้นพืชไม่เจริญเติบโตหรือมีอาการชะงัก ต้นเตี้ยแคระแกร็น ซึ่งนั้นมาจากระบบรากที่เจริญได้ไม่ดีทำให้การดูดซึมอาหารเป็นไปได้ลำบาก หรือหากพืชที่อยู่ในวัยโตเต็มที่ออกดอกออกผลมามากแล้วอาจเกิดอาการใบเขียวเข้มแกมเทากว่าปกติ ใบล่างๆ เริ่มมีอาการขอบใบม่วงและไหม้ลุกลามขึ้นไปยังยอด การติดดอกเป็นไปโดยไม่สมบูรณ์หรือหากผสมเกสรแล้วเกิดดอกหลุดร่วงหรือมีขนาดเล็กกว่าปกติ ซึ่งสัญญาณเตือนเหล่านี้คือการบ่งบอกให้เรารีบเร่งหาฟอสฟอรัสมาเติมให้พืชของเราอย่างด่วนๆ เลยค่ะ

     การใช้ปุ๋ยฟอสฟอรัสโดยปกติแล้วพืชจะนำไปดูดใช้แค่เพียง 10 – 20 เปอร์เซ็นเท่านั้น นั่นเพราะฟอสฟอรัสนอกจากจะละลายได้ยากแล้วมันยังถูกแร่ธาตุต่างๆ ในดินยึดไปได้อย่างง่ายดายเพราะแบบนั้นการใช้ปุ๋ยฟอสฟอรัสให้เห็นประสิทธิภาพมากที่สุดจะต้องไม่คลุกไปกับดินเพื่อป้องกันแร่ธาตุในดินดูดไปใช้ให้น้อยที่สุด การใช้ปุ๋ยอินทรีย์ที่มีฟอสฟอรัสอยู่ด้วยก็เป็นอีกทางเลือกที่ดี เนื่องจากอินทรียวัตถุที่ผสมอยู่ในนั้นจะช่วยป้องกันไม่ให้แร่ธาตุอื่นมาแย่งเจ้าฟอสฟอรัสไปได้นั่นเอง และด้วยการย่อยสลายและปลดปล่อยพลังงานที่ช้าจึงทำให้ต้นพืชของเราได้รับฟอสฟอรัสอย่างสม่ำเสมอเป็นเวลานาน แต่ไม่ควรใช้ในกรณีที่พืชต้องการแบบเร่งด่วน นั่นคือต้นพืชแสดงอาการที่ขาดฟอสฟอรัสอย่างรุนแรงแล้วนั่นเอง