การปลูกทุเรียน ลงแปลงที่เกษตรกรนิยมปลูกในปัจจุบันมีด้วยกัน 2 วิธี นั่นคือ การปลูกแบบขุดหลุมปลูกกับการปลูกแบบนั่งแท่นหรือยกโคน

     การปลูกแบบขุดหลุม เป็นการปลูกที่เหมาะกับพื้นที่ที่ค่อนข้างแห้งแล้ง(ต้องแห้งแล้งติดต่อกันไม่เกิน 3 เดือนจึงจะเหมาะในการปลูกทุเรียน) สภาพดินไม่เคยมีการระบาดของโรค ไม่มีน้ำท่วมขังในพื้นที่ น้ำใต้ดินอยู่ลึก ซึ่งการปลูกแบบนี้จะมีต้นทุนที่ต่ำกว่าอีกแบบแน่นอน โดยจะขุดหลุมลึกประมาณ 30 เซนติเมตร แล้วกลบดินให้พอดีดินเดิมที่ติดมากับต้นกล้าทุเรียน(ขณะลงปลูกต้องระวังไม่ให้ดินให้ถุงแตกจนสร้างความเสียกับรากด้วย)

     ในส่วนของการปลูกแบบนั่งแท่นหรือยกโคนหรือยกร่อง คือ การปลูกให้ต้นทุเรียนอยู่สูงกว่าระดับดินปกติ โดยทั่วไปมักยกดินให้สูงประมาณ 70 เซนติเมตร ถึง 1 เมตร ซึ่งเมื่อเกิดการยุบตัวของดินระดับจะลดลงมาอีก การปลูกแบบนี้แน่นอนว่าต้องมีเรื่องของต้นทุนที่มากขึ้นกว่าเดิม เนื่องจากต้องมีการใช้เครื่องจักรกลมาช่วยในการยกเนินดินขึ้น เหมาะสำหรับพื้นที่ที่มีปัญหาค่อนข้างมาก เช่น มีฝนตกชุก เคยมีการระบาดของโรคที่เกิดในทุเรียน ปัญหาสภาพดินเปรี้ยวจากการมีอินทรียวัตถุสะสมอยู่มากหรือในสภาพดินเค็ม เป็นต้น ด้วยระบบรากของทุเรียนมักหาอาหารบริเวณผิวดิน ตัวรากไม่ลงลึก เพราะแบบนั้นการปลูกแบบนี้จึงมีความเสี่ยงที่ต้นจะโค่นล้มเมื่อมีลมแรงได้ ดังนั้นการจัดการจะต้องดี เช่นมีการปลูกต้นไม้แนวปะทะลดแรงลม การดึงโยงต้น หรือการปลูกด้วยเทคนิคใหม่นั้นคือการปลูกแบบต้นคู่

     ไม่ว่าเกษตรกรจะเลือกปลูกทุเรียนแบบไหนสิ่งสำคัญที่ต้องคำนึงถึงคือสภาพพื้นที่ที่เราจะปลูกทุเรียนเป็นเช่นไร รวมถึงการวางแผนการจัดการตั้งแต่มีแนวคิดที่จะทำสวนทุเรียนอย่างรัดกุม ทั้งการคัดสรรพื้นที่ การคัดเลือกสายพันธุ์ การจัดการระหว่างปลูก การจัดการระหว่างเก็บเกี่ยว และการจัดการหลังเก็บเกี่ยวผลผลิตไปแล้วด้วย เพราะการจัดการที่ดีย่อมสำคัญไม่แพ้เทคนิคการปลูกที่เหมาะสม แถมยังจะช่วยในเรื่องของต้นทุนที่ไม่ต้องบานปลายมากจนอาจเกิดการขาดทุนขึ้นได้นั้นเอง